Vandaag de dag worden we ons gelukkig steeds bewuster van het grijze gebied wat zich lange tijd verstopt heeft weten te houden. Tenminste, verstopt?

Kracht hebben of in je kracht staan. Dat zijn dus twee verschillende dingen.  Als we spreken over kracht, oftewel the force of nature dan bedoelen we dat alles in jou dusdanig in balans is dat je tegen een stootje kan.

Het leven is niet eerlijk, het is er veel te vaak pijnlijk en eenzaam. Het heeft heel veel mensen al ontzettend veel tranen gekost.Dit maakt vaak dat we de diamanten kunnen gaan zien tussen de stenen en we besluiten te doen wat wél gelukkig maakt: Van onszelf houden! 

Er gaat niks boven het gevoel van begrepen te worden. Herken je dat?Ja, het is jouw lijden, jouw stuk, jouw beleving maar wanneer iemand naar je verhaal luistert wanneer je eindelijk de moed bij elkaar hebt geraapt om het te durven vertellen is er niks mooiers dan iemand die jou een luisterend oor biedt en jouw waardevolle feedback teruggeeft. 

Lekker jezelf zijn, iedereen roept het maar te weinig mensen doen het? Waarom niet? Omdat de buitenwereld daar misschien met weerstand op zou kunnen reageren?Is dat is eng?, ja voor veel mensen is dit eng. Hier komt namelijk angst voor afwijzing om de bocht. Want iedereen heeft wel een oordeel klaar en een mening en veeeeeel te weinig ruggengraat om hun eigen waarheid te spreken dus de één versterkt de ander en dan opeens zou het zomaar eens kunnen zijn dat jij in je eentje tegenover tal van bloeddorstige wolven staat.

Toonde jouw vader of moeder óf allebei soms weinig belangstelling, liefde en of genegenheid? Dan is de kans groot dat je daar op latere leeftijd nog steeds last van hebt.Moeilijke dynamieken met je vader kunnen leiden tot een vaderwond die je leven op verschillende aspecten negatief beïnvloed.Het kan bijvoorbeeld lastig voor je zijn om de juiste partner te vinden omdat je al dan niet bewust mannen uitkiest die ergens toch iets van je vader weghebben of je trekt hierom veelal beschadigde mannen aan.Het probleem hier is dat het je aan eigenwaarde teveel ontbreekt.

Wat gaat er eigenlijk om in het brein van een alcoholist.Ik hoor verhalen zowel uit de verslavingszorg als uit de wereld van bewustzijn. Ze hebben allemaal een gemeenschappelijke deler. ''Ze lijden'' Wat zou ik deze mensen graag met elkaar aan tafel zetten, ze zouden elkaar kunnen ondersteunen en inzichten kunnen geven als geen ander.

>Wat een gezelligheid, het danst en het springt samen. Wat een eenheid. Veel mensen geven te kennen dat dit toch wel de ultieme relatie moet zijn. Niemand zag het gevaar. Ook de empaat niet. Een empaat met te weinig begrenzing is als een olievlek die zich vermengt met de woeste zee. Het is nauwelijks nog van elkaar te onderscheiden, ze zijn allebei vloeibaar. Wat wel zichtbaar is, zijn de kleuren. Maar dan moet je goed kijken. Op het moment de olie zichzelf weer bij elkaar roept, komt er weerstand van de woeste zee. ''Waarom word jij verwijderd van mij en moet ik hier in al mijn onstuimigheid kleurloos en alleen achterblijven? Wat ben jij meer dan mij?, ik was net zo gelukkig met al jouw kleuren!'' En wanneer de olievlek zichzelf niet goed bij elkaar houdt, ontsnapt er ongecontroleerd weer een beetje kleur terug naar de woeste zee.

Dat ik duidelijk een empaat ben maakt dat mijn brein anders werkt. Dit heeft er in mijn leven toe geleid dat de persoonlijkheidskenmerken van HSP/HSS zowel voor problemen als voor de oplossing hebben gezorgd. Dit alles in combinatie met de hechtingsproblemen die al ontstonden in de couveuse en de imprint bij mijn geboorte. Eenzaamheid en angst. Al bij al maakte het mij codependent en zoekende naar mijn eigenwaarde in de buitenwereld. Als ik maar bevestiging en zekerheid kon vinden was ik gerust..