Dat ik duidelijk een empaat ben maakt dat mijn brein anders werkt. Dit heeft er in mijn leven toe geleid dat de persoonlijkheidskenmerken van HSP/HSS zowel voor problemen als voor de oplossing hebben gezorgd. Dit alles in combinatie met de hechtingsproblemen die al ontstonden in de couveuse en de imprint bij mijn geboorte. Eenzaamheid en angst.
Al bij al maakte het mij codependent en zoekende naar mijn eigenwaarde in de buitenwereld. Als ik maar bevestiging en zekerheid kon vinden was ik gerust..
Van naïef, onzeker, afhankelijk en emotioneel misbruikt, naar rebels met zelfreflectie om met kracht, wijsheid en creatiekracht eindelijk mijn eigenwaarde te mogen omarmen.
Ik stapte overal onbevangen en vol in, ging geen confrontatie uit de weg en relaties waren projectjes die ik wel zou rechttrekken. Energie had ik genoeg en niks was me teveel. Sleur maakte me depressief dus ik zorgde altijd maar dat ik bezig kon blijven. Tot het moment mijn leven op bepaalde stukken in mijn leven uitzichtloos begon te lijken... toen ging mijn dopamine zich tegen mezelf keren en dat hakte erin.
Het was uiteindelijk een lange zware weg om als naïef onzeker meisje die ook nog eens veel te loyaal was, zichzelf bijna letterlijk weggaf, geen grenzen had en zich echt anders voelde dan de rest, staande te blijven tijdens zeer onmachtige situaties waarbij mijn bestaansrecht werd aangetast en ik bijna bezweek onder al het onrecht waar ik me in bevond. Het duurde tot mijn 40er jaren voordat ik mezelf had teruggevonden.
Ik zag relaties als de redder in nood en gaf uit onzekerheid al mijn macht weg. Ze konden me maken en breken. Ik had tenslotte die loaded gun zelf overhandigd. Hierdoor leerde ik voor mezelf te kiezen omdat de pijn te groot werd maar liep vervolgens weer in de volgende valkuil. Het was vallen en opstaan. Gaandeweg werd ik sterker en heb ik de regie teruggepakt. Ook heb ik grenzen leren stellen en ben ik van mezelf gaan houden. Het was de kunst om mezelf op waarde te leren schatten.
Het leven heeft mij inmiddels tot de tand bewapend met wijsheid verkregen uit geheelde pijn. In de tussentijd heb ik 3 kinderen opgevoed en dat heeft mij op de been gehouden. Ik moest en zou voor hun de ouder zijn die ikzelf zo nodig had gehad. Eigenwaarde was hetgeen ik ze zou bijbrengen en dat is gelukt. Door het moeder zijn ben ik blijven staan, mijn verantwoordelijkheidsgevoel als HSS is groot en ik kreeg al snel in de gaten dat ik van hun veel kon leren. Zo ook van de situaties waar ik me hierdoor in bevond. Zo heb ik de orthomoleculaire geneeskunde leren kennen en ben ik wegwijs geraakt in de labels die ze mijn kind wilden opplakken maar waarvan mijn intuïtie anders zei. Ik heb mezelf door informatie en dingen onderzoeken een eigen weg gebaand op eigen kracht, ook een eigenschap van HSS.
Ook wilde ik meer weten van ons hormonale systeem wegens het doorstaan van 2 postnatale depressies waarvan de oorzaak uitputting was. Omdat ik door ervaring steeds meer de link ging leggen tussen leefstijl en allerlei (vage) klachten wilde ik hier al snel meer van weten. Mijn nieuwsgierigheid en leergierigheid hebben ervoor gezorgd dat ik steeds een beetje wijzer werd in hetgeen mijn interesse had. Beetje bij beetje was ik mezelf aan het genezen. Mijn gevoeligheid als HSP/HSS bleek dus ook een grote kracht te zijn en was dus niet enkel verantwoordelijk voor mijn schommelingen in emoties (omdat ik zoveel voelde van alles om mij heen.)
Mijn brein werkt anders en hierdoor denk ik complex, diep en analytisch na over oorzaak en gevolg. Ook kon ik als een echte HSP/HSS mijn emoties goed doorvoelen en dankzij mijn grote sociale netwerk en klantenkring ook goed ventileren. Muziek speelde ook een grote rol. Met filmmuziek en diepe klanken te horen kan ik bij mezelf de diepte in en komen er antwoorden. Daarnaast leerde ik bij toeval dat het opschrijven van alles waar ik tegenaan liep, rust gaf in mijn hoofd. Na enige tijd durfde ik zelfs ook met mijn extra gave naar buiten te komen. Mijn diepe innerlijk weten en contact met het ongeziene. Dat had zich namelijk al meermaals duidelijk bevestigd, hier kon ik niet meer omheen.
De wereld om mij heen werd mijn inspiratiebron en in de natuur, aan het water in de zon kon ik opladen. Ook kwam ik telkens weer een andere hulpbron tegen die mij de nodige informatie bij toeval gaf en al snel kreeg ik door dat dit zogenaamde toeval niet toevallig was. Ik kreeg vanalles aangereikt wat mij inzichten in mezelf gaf. Door mijn HSS kan ik deze verbanden allemaal leggen. Met suppletie vulde ik mijn tekorten aan die ik door roofbouw op mijn lichaam had opgelopen. Er lag namelijk een verleden met een onstabiel zelfbeeld en dus lichaam ten grondslag. Ook hadden de zwangerschappen geen goed gedaan aan mijn lichaam. Ik begon steeds meer Holistisch te kijken. Zowel het probleem als de oplossing is namelijk nooit 1 ding. Ook leerde ik in het moment te blijven om subjectieve stress voor te blijven en te kijken wat er NU in mijn macht ligt en wat NU het ergste is wat me kan gebeuren .Men lijdt namelijk het meest om hetgeen men vreest.
Mijn grote wilskracht als HSS en het kunnen doorvoelen/ uiten van emoties en leren balanceren en vertrouwen op het feit dat na de meest donkere nacht de zon gewoon weer opkomt deden mij doen ademen. Het heeft ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk heb gevonden wat ik zo nodig had. Autonomie.
Alle eigenschappen die mij onderuit hadden gehaald, hebben mij uiteindelijk ook weer opgelapt. Ik heb van mijn kwetsbaarheid mijn kracht gemaakt. Ik ben het waard!
Muriel, dé Energetisch Kapper.🏼